Που πήγαν όλοι οι εργαζόμενοι της σεζόν;

Όλες οι τουριστικές επιχειρήσεις στην εστίαση αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού, αλλά ποιος φταίει για αυτό; Το κακό περιβάλλον εργασίας που απωθεί τον κόσμο να εργαστεί ή η τεμπελιά;

Τι απώθησε πραγματικά τους εργαζομένους να επιλέξουν την καλοκαιρινή εργασία στα νησιά και στους τουριστικούς προορισμούς;

Κάθε καλοκαίρι καταγράφονται εκατοντάδες καταγγελίες από άτομα που πήγαν να βρουν την τύχη τους σε μια υποσχόμενη επιχείρηση και φτάνοντας εκεί αντικρίζουν τελείως διαφορετικές καταστάσεις από αυτές που παρουσιάστηκαν στην συνέντευξη. Η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να θυμίζει και το Άουσβιτς με διαφορετικά κριτήρια. Πρώτα σε πείθουν να πας με ένα ονειρικό πρόλογο και μόλις φτάσεις σε “σκλαβώνουν”. Παρόλα αυτά για να μην χαρακτηριστώ υπερβολικός θα αναφέρω κάποιες ιστορίες άλλων ανθρώπων οι οποίοι τις μοιράστηκαν δημοσία.

Σε άρθρο που δημοσίευσε το NewsBomb, το In, το NewsBeast και σε πολλά άλλα αναφέρουν για μια γυναίκα η οποία πήγε να εργαστεί στην Μύκονο και ζούσε στο αυτοκίνητο της για τρεις ολόκληρους μήνες, κοιμόταν στις ξαπλώστρες και έκανε μπάνιο στις ντουζιέρες διότι το σπίτι που της παρείχαν νοικιαζόταν από ποντίκια παρά από άνθρωπο. Τα έπιπλα ήταν φαγωμένα και η μούχλα το οξυγόνο της.

Επιπλέον μίλησε για την εκπληκτική διατροφή που της παρείχαν για να παθαίνει δηλητηριάσεις έναν ολόκληρο μήνα αυτή και οι συνάδελφοι της ενώ απαγορευόταν να πίνουν νερό όταν τελείωνε η μπουκάλα του προσωπικού. Όσο για τις απλήρωτες υπερωρίες δεν χρειάζεται να μιλήσουμε. Θεωρείται σχεδόν αυτονόητο πλέον.

Επίσης σε πολλά άρθρα ακόμα γράφουν ότι στην Κρήτη βάλανε ποινική ρήτρα για να μην φύγουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι από τη δουλειά. Αν παραιτηθούν θα πρέπει να πληρώσουν στο ξενοδοχείο 5.000€.

Ας συνεχίσουμε όμως και σε άλλες εμπειρίες εργαζομένων που βρήκα τυχαία μεσώ μιας ομάδας στο Facebook:

Δημοσιεύσεις από τυχαίους χρήστες:

• Σε μεγάλο γνωστό Resort στην Χαλκιδική μου πρότειναν να δουλέψω ως Σερβιτόρος με 500€ το μήνα ώστε να αποκτήσω εμπειρία και να εκπαιδευτώ σωστά. Σαν ψάρακλας μόλις 18 ετών το δέχτηκα και με μεγάλη χαρά πήγα να γίνω “επαγγελματίας”. Μας είχαν σε ένα δωμάτιο τέσσερα άτομα με τα κρεβάτια σχεδόν κολλημένα, μία ντουλάπα για όλους μας, τον πρώτα μήνα μας κόψανε όλους 20€ απροειδοποίητα και μόλις ρώτησα τον manager είπε “ε σιγά 20€ είναι”. Αν δεν χαμογελούσαμε όλο το 8ωρο (ακόμα και όταν δεν μιλούσαμε με πελάτη) μας βρίζανε δύο ώρες. Για την γενικότερη συμπεριφορά και το φαγητό δεν θέλω να μιλήσω.
• Σεζόν στην Χαλκιδική: Μου είπαν πως θα δουλεύω 9ωρα και μόλις τελειώσω δεν θα έχω καμιά υποχρέωση, θα γυρνάω στο δωμάτιο μου και δεν θα ασχολούμαι με τίποτα. Έλα μου ντε που το δωμάτιο ήταν ΜΕΣΑ στην ρεσεψιόν με αποτέλεσμα να είμαι stand by όλο το 24ωρο.
• Εδώ η δουλειά είναι χαλαρή, βλέπεις μόνο πέντε τραπεζάκια έχει. Τελικά εγώ έκανα σέρβις, λάντζα, κρύα κουζίνα, καθαριότητα, delivery και τηλέφωνα για 2,80€ την ώρα.
• Μου είπαν ότι θα με χρειαστούν για να βοηθάω σε άλλα πόστα. Τελικά δεν υπήρχαν άτομα στα άλλα πόστα και βοηθούσα.. τον εαυτό μου..
• Πίκρα, τα μουχλιασμένα που λυπούνται να πετάξουν τα πετάνε στο προσωπικό.
• Στην Κύπρο τρώγαμε ό,τι δεν τρωγότανε από τον μπουφέ των πελατών το οποίο ήταν συνήθως άθλιο με διπλό και τριπλό μαγειρεμένα πράγματα μέσα στα λάδια και όταν δεν είχαν καταναλωθεί όλα τότε “πάντρευαν” δύο φαγητά μαζί ώστε να τα ξαναβγάλουνε. Μέναμε σε container που ήταν ο Τροχός της Τύχης για το αν θα είχες κλιματισμό, ζεστό νερό και ποντίκια (ναι ποντίκια, πληθυντικός). Πάλεψα με νύχια και με δόντια να μη ξανά πάω σεζόν και ήμουν αρκετά τυχερός που τα κατάφερα.
• Για διατροφή μου έδιναν κρυφά τοστάκια στην κουζίνα. Τα συμπεράσματα δικά σας.
• Έφυγα πριν τρεις βδομάδες από το ξενοδοχείο. Εκτός από τις ρατσιστικές τους συμπεριφορές που αποκαλούσαν τους Αφρικανούς υπαλλήλους ουρακοτάγκους αλλά τους πλήρωναν και 3.60€, πάντα μας πλήρωναν είκοσι του μηνός για τον προηγούμενο μήνα και με ρήτρα πως αν δεν δώσεις δύο μήνες προειδοποίηση ότι φεύγεις χάνεις τα δεδουλευμένα σου, ε τους χάρισα 25 μέρες δουλειάς και ησύχασα.
• Πήγα να δουλέψω Ρεσεψιόν και μου είπαν ότι μπορεί να χρειαστεί να φτιάχνω καμιά φορά κάνα καφέ. Τελικά έμαθα όλο το cocktail menu και τα μαγειρευτά.

Αυτές είναι οι χαλαρές εκδοχές σε σύγκριση με άλλες περιπτώσεις που δεν πληρώνουν ποτέ τους εργαζόμενους τους ενώ ταυτόχρονα τους έχουν στάξει στην δουλειά, την αγγαρεία και την λογομαχία.

Από καταγγελία σε καταγγελία, από στόμα σε στόμα και από την διάδοση στο ίντερνετ ο κόσμος έχει ενημερωθεί για τις συνθήκες που επικρατούν στην εποχιακή απασχόληση και έχει δημιουργηθεί μία φήμη πως παντού συμβαίνει το ίδιο ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν και κάποιες καλές περιπτώσεις με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αρκετό προσωπικό ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των επιχειρήσεων.

Δυστυχώς το ποσοστό των κακών εργοδοτών είναι πολύ μεγαλύτερο και ο κόσμος έχει τρομοκρατηθεί για το τι θα συναντήσει οπότε επιλέγει να βρει μια μόνιμη εργασία στη πόλη με μισθούς επιβιώσεις και να μην ρισκάρει να επιλέξει την καλοκαιρινή εργασία.