Να δουλέψω στις Γαλλικές Άλπεις ή όχι;

Είσαι ενθουσιασμένος/η για να εργαστείς στις Γαλλικές Άλπεις αλλά δεν γνωρίζεις εάν είναι το κατάλληλο μέρος ή όχι; Σε αυτό το άρθρο θα σου αναλύσω τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις καταστάσεις που βίωσα εγώ θα τις βιώσεις και εσύ.

Ένα πρωί ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να πάω σε μια άλλη χώρα για την χειμερινή σεζόν ώστε να αποκομίσω καινούριες εμπειρίες, να ταξιδέψω και ταυτόχρονα να βγάλω και μερικά χρήματα. Δεν με ενδιέφερε τόσο η χώρα όσο το να καταφέρω να φύγω για αυτούς τους δύο μήνες μέχρι να αρχίσει η καλοκαιρινή σεζόν.

Ξεκινάω να κάνω συνεντεύξεις για διάφορες χώρες: Σουηδία, Αυστρία και Γαλλία. Στην Σουηδία ψάχνανε για κορόιδο διότι ήθελαν να περπατάω είκοσι λεπτά από την διαμονή που μου προσφέραν στον χώρο εργασίας στους -20 βαθμούς, 8ωρο/πενθήμερο για 980€ καθαρά. Δεν υπήρχε περίπτωση. Στην Αυστρία στις Άλπεις θέλανε ένα άτομο για όλες τις δουλειές. Υποδοχή, σέρβις, καμαριέρα, βοήθεια στην κουζίνα και συνοδεία πελατών για να κάνουμε μαζί σκι και όλα αυτά για 740€. Ως εδώ και μην παρέχει λέω! Δεν γίνεται να δίνουν τέτοιους μισθούς για χειμερινή σεζόν σε τόσο ανεπτυγμένες χώρες.

Φτάνω στο σημείο που βρίσκω ευκαιρία εργασίας στις Γαλλικές Άλπεις. Κάνω την τηλεφωνική συνέντευξη (όχι βιντεοκλήση) και μου περιγράφουν την θέση εργασίας και τις παροχές:

• Πόστο: Runner σε εστιατόριο
• Διαμονή: Δωρεάν
• Διατροφή: Δωρεάν
• Μισθός: 1800€ καθαρά
• Ωράριο: 8-8:30 ώρες/6ήμερο
• Υπερωρίες: Πληρωμένες

Μια χαρά λέω, γίναμε! Κλείνω αεροπορικό εισιτήριο για Γενεύη και από εκεί παίρνω λεωφορείο για το Avoriaz στις Γαλλικές Άλπεις. Φτάνω σε ένα κεντρικό σταθμό σκι και από εκεί ανεβαίνω σε τελεφερίκ ώστε να με πετάξει στο υψηλότερο σημείο όπου θα είναι το σπίτι μου και η εργασία μου. Μπαίνοντας στο HR για πρώτη φόρα το πρώτο πράγμα που αντικρίζω είναι μια μεγάλη λογομαχία ενός εργαζομένου με το HR.

Τον διώχνουν, φωνάζουν αστυνομία και λος πούλος που λέμε. Ααα ωραία λέω, καλά ξεκινήσαμε! Μου δείχνουν που είναι το σπίτι μου, μπαίνω μέσα και βλέπω ένα μικρό όμορφο δωματιάκι όπως μπορείς να φανταστείς όταν πηγαίνεις σεζόν (αν είναι καλή η διαμονή) με δύο κρεβάτια και ωραίο μπάνιο.

Ξανά πηγαίνω στο HR το επόμενο πρωί ώστε να μιλήσουμε και να με τοποθετήσουν σε ένα από τα εστιατόρια τους.

Μου λένε: Ας μιλήσουμε για τις παροχές.

HR: Είναι 1800€, τα ρεπό θα τα πάρεις στο τέλος και θα κάνεις υπερωρίες μία με δύο ώρες παραπάνω.
Εγώ: Φαντάζομαι τις υπερωρίες τις πληρώνομαι.
HR: (ξερό) Όχι!
Εγώ: Ααα οκέυ και τα ρεπό θα τα πάρω στο τέλος ή θα πληρωθώ παραπάνω;
HR: Ή στο τέλος ή θα πληρωθείς παραπάνω. Έχεις κανένα πρόβλημα ως τώρα με αυτά που σου λέω;
Εγώ: Όχι όχι όλα οκ. (τι να πω ο κακομοίρης που έκανα τόσα χλμ)
HR: Ωραία, αυτός είναι ο μάνατζερ, ακολούθησε τον και σήμερα ξεκινάς.

Πάω στο χώρο εργασίας, γνωρίζομαι με τα υπόλοιπα παιδιά και ξεκινάω να δουλεύω. Οι πρώτες τέσσερις μέρες ήταν 13ωρα που προφανώς οι υπερωρίες είναι απλήρωτες. Αργότερα στο εστιατόριο προσωπικού γνωρίζω τρεις Έλληνες οι οποίοι μου είπαν ότι μερικές μέρες πριν κάποιοι Έλληνες προσπάθησαν να διεκδικήσουν τα χρήματα από τις υπερωρίες και πήραν απόλυση ως ανταμοιβή χωρίς προφανώς να πάρουν τα χρήματα από τις έξτρα ώρες.

Το περιβάλλον εργασίας σε προσωπικό επίπεδο κάποιες φορές είναι καλό και κάποιες φορές τραγικό, εξαρτάται με το πως θα ξυπνήσει ο Manager. Εργάζομαι τόσες απλήρωτες υπερωρίες και μια μέρα πήγα 18:31 στην δουλειά και όχι 18:30 και με το που μπαίνω στο εστιατόρια μου κάνει η μάνατζερ:

Μ: Άργησες!
Ε: Ναι, ένα λεπτό!
Μ: Α! (Με υφάκι). Μέχρι να πας να βγάλεις το μπουφάν σου θα περάσουν περισσότερα!
Ε: Ναι, δύο λεπτά.
Πετάγεται ο Barman: Ζήτα συγγνώμη!
Ε: Δεν υπάρχει περίπτωση! Και συνεχίζω την δουλειά μου αδιαφορώντας για ότι έγινε.
Λίγο αργότερα μου ζητάει πελάτης μαγιονέζα και βλέπω ότι όλες οι μαγιονέζες είναι άδειες οπότε πάω στην μάνατζερ και ακολουθεί ο εξής μικρός διάλογος:
Ε: Όλες οι μαγιονέζες είναι άδειες, που θα βρω καινούριες;
Μ: (Με ειρωνεία) Αν πάρεις ένα κουτί μαγιονέζα και γεμίσεις τις μαγιονέζες, βουαλά, θα έχεις μαγιονέζα.
Ε: Ναι αλλά πρέπει να μου δείξεις που είναι αυτό το κουτί, δεν μπορώ να μαντέψω.
Μ: Καλά, καλά.

Πάει στην αποθήκη και μου φέρνει καινούρια μαγιονέζα. Δεν υπήρχε κανένα κουτί. Όλα αυτά με κακές εκφράσεις προσώπου και πολύ ειρωνεία στον λόγο. Μικρά ασήμαντα πραγματάκια με πολύ κακία.

Είμαστε δύο Έλληνες που δουλεύουμε στο ίδιο εστιατόριο και τρέχουμε, ιδρώνουμε ενώ οι Γάλλοι σερβιτόροι καπνίζουν και μας κοιτάνε. Έχουμε τις αρμοδιότητες που θα έπρεπε να έχουν οι Γάλλοι, τους βοηθάμε στο πόστο τους και μας κοιτάνε στο πόστο μας, δεν βοηθάνε στο κουβάλημα με τα σκουπίδια μόλις κλείνει το εστιατόριο διότι είναι δουλειά των Ελλήνων, μας κοιτάνε, λένε κάτι στα Γαλλικά και γελάνε και γενικά υπάρχει ένα κλίμα μεταξύ κοροϊδίας και ειρωνείας σε τέτοιο επίπεδο που νιώθεις άβολα να βρίσκεσαι στον χώρο.

Τώρα θα μου πείτε: ρε συ, μήπως πάει κάτι λάθος μαζί σου και μας παραμυθιάζεις; Τα ίδια ακούω και από άλλους Έλληνες στα υπόλοιπα εστιατόρια. Τα ίδια βιώνει και η φίλη μου που δουλεύει στο δίπλα εστιατόριο. Στην αρχή σκέφτηκα ότι πιθανόν κάτι να κάνω εγώ λάθος αλλά όσο γνωρίζομαι με κόσμο και κάνω συζητήσεις αντιλαμβάνομαι ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει.

Γενικά στις Γαλλικές Άλπεις υπάρχει μεγάλος αριθμός τουριστών, πολλά τουριστικά καταλύματα, πολλά εστιατόρια και αρκετή ζήτηση προσωπικού. Όπως ακριβώς είναι η καλοκαιρινή σεζόν στην Ελλάδα. Για αυτό το λόγο δεν τους ενδιαφέρει ποιος είσαι, αν είσαι καλά, αν δουλεύεις υπερωρίες ή όχι. Είσαι ένα νούμερο που ήρθε και θα φύγει. Καμία συνείδηση, κανένα συναίσθημα, απλά εργασία.

Το θετικό μέσα σε όλα αυτά είναι πως είχα την ευκαιρία να δω ένα τόσο απίστευτα όμορφο μέρος, να ακούσω μία ξένη γλώσσα, να συναναστραφώ με διαφορετικούς ανθρώπους και να αποκομίσω εμπειρίες οι οποίες είναι μία μίξη από καλές και κακές.

Δυστυχώς στην περίπτωση μου δεν τα γνώριζα οπότε καλούμε να βιώσω αυτές τις καταστάσεις για ενάμιση μήνα ακόμα μέχρι να τελειώσει η σεζόν και να φύγω. Είσαι ένας σύγχρονος σκλάβος που αν προσπαθήσεις να διεκδικήσεις το οτιδήποτε σε μαστιγώνουν με απόλυση και απομάκρυνση από τον χώρο διαμονής χωρίς να τους ενδιαφέρει αν θα έχεις χρήματα να φύγεις ή που θα μείνεις κλπ.

Εδώ να σημειώσω πως έχω έρθει από γραφείο ευρέσεως εργασίας με έδρα την Βουλγαρία που συνεργάζεται με γραφείο στην Ελλάδα. Δυστυχώς δεν μπορώ να αναφέρω την ονομασία αλλά μεγάλη προσοχή που θα πας και μην πιστέψεις ότι σου τάσσουν. Εγώ νόμιζα πως στη Γαλλία τηρούνται τα αυτονόητα και τα βρήκα πολύ διαφορετικά.

Παρόλα αυτά για να μην εστιάζω μόνο στα αρνητικά θα ήθελα να αναφερθώ και στα θετικά αυτής της εμπειρίας και πως προσαρμόστηκα ο ίδιος για να δημιουργήσω καλύτερες συνθήκες εργασίας χωρίς να τρελαίνομαι.

1. Έμαθα να λέω “Ναι” σε κάθε έξτρα υποχρέωση που δεν ήταν δουλειά μου ώστε να σταματήσουν οι αρνητικές αντιδράσεις. Με αυτόν τον τρόπο με τον καιρό άρχισε να υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση από τους managers προς εμένα και το κλίμα ηρέμησε σε μεγάλο βαθμό.
2. Αφού δημιούργησα καλύτερες σχέσεις με το προσωπικό κάποιες από τις έξτρα υποχρεώσεις μοιράστηκαν και είχα ελάχιστα πιο λίγα. Το οποίο σημαίνει ότι άρχισε να δημιουργείτε μία κατανόηση η οποία δίνει ελπίδα.
3. Γνώρισα απίστευτες προσωπικότητες που γελάσαμε, βγήκαμε, ήπιαμε και δημιουργήσαμε όμορφες εμπειρίες.
4. Παρόλο που αθετήθηκαν όσα μου υποσχέθηκαν από το γραφείο όσων αφορά τις υπερωρίες ο μισθός είναι καθαρός με δωρεάν διαμονή, διατροφή και ασφάλεια οπότε είναι μια καλή ευκαιρία για να κάνω μια αξιόλογη αποταμίευση.
5. Όπως προανέφερα η διαμονή είναι ανθρώπινη, με θέρμανση, ζεστό νερό 24/7, κουζίνα, φούρνος μικροκυμάτων και ψυγείο. Δυστυχώς δεν υπάρχει Wifi.
6. Δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να δω από κοντά τις Γαλλικές Άλπεις και να δημιουργήσω τόσο όμορφες εικόνες στο μυαλό μου.

Μερικές ακόμα φωτογραφίας που έβγαλα από το μαγευτικό μέρος:

Διάβασε επίσης: Κόστος Διακοπών στις Γαλλικές Άλπεις.